Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

ΑΧΡΗΣΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ II






Χρόνος.
 Περνάει. Χάνετε. Εγκλωβίζεται στο παρελθόν και δεν μπορείς να τον απομακρύνεις από εκεί. Ένα τραγούδι μαραίνετε ένα ρολόι σταματά μα ο χρόνος κυλά και την άνοιξη ανθίζουν και αλλά λουλούδια. Τίποτα δεν τον σταματά. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ορμή του χρόνου. Το τόσο καταστροφικό και συνάμα τόσο αναζωογονητικό τικ-τακ του παλιού ρολογιού στον τοίχο. Ένα δευτερόλεπτο πεθαίνει. Ένα δευτερόλεπτο γεννιέται. Το αεικίνητο μηχάνημα. Που και την μπαταρία του αν βγάλεις, που και όλες τις βιδούλες του αν λύσεις, θα κυλά και θα κυλά και θα κυλά.
  Όλα αλλάζουν. Όλα περνούν. Φτάνει να είσαι εκεί για να τα βλέπεις. Μ(Α)