Το ξέρω καλά
ήσουν εσύ και ήμουν και εγώ και ήμασταν ένα.
Πως η ζωή μου κάποτε ήταν ωραία.
Τώρα πια όμως όλα τέλειωσαν,
και οι ζωές μας στο τέρμα σκάλωσαν.
Μα τα αστέρια αργούνε να σβήσουν...
Και μέρα πια να ξημερώσει δεν θα αφήσουν...
Κι όμως σ' αγάπησα μια μέρα πριν χρόνια.
Κι όμως τ' αστέρι μου θα λάμπει αιώνια.
Τί και αν περάσανε ζόρικα τα χρόνια;
Τώρα είμαι ένα τίποτα και Σ' ΑΓΑΠΑΩ ακόμα... Μ(Α)!
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
απλά υπέροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήήσουν εσύ και ήμουν και εγώ και ήμασταν ένα... :')
γράφεις πολύ όμορφα και για πολύ όμορφα και σπάνια συναισθήματα....! καλή συνέχεια!